władza

1. Być w pełni władz umysłowych «być zdrowym psychicznie»: Czyny, jakie popełnił, same świadczą, że nie był wówczas w pełni władz umysłowych. P. Pytlakowski, Czekajac. (...) kiedy osoba będąca w pełni władz umysłowych nie daje znaku życia, to należy się spodziewać najgorszego, takie są doświadczenia policji. M. Tulli, W czerwieni. Mimo ciężkich cierpień Wyspiański do ostatniej chwili był przytomny i w pełni władz umysłowych. A. Doboszewska, Wyspiański.

2. Czwarta władza «prasa, radio i telewizja»: Czwarta władza o tyle tylko sprawuje władzę, o ile patrzy na ręce tej pierwszej, drugiej i trzeciej. Wprost 894/2000. Czwarta władza, jaką są środki masowego przekazu, nie powinna (...) wyręczać trzeciej, czyli wymiaru sprawiedliwości, ferując wyroki na własną rękę i według własnego widzimisię. GL 5/1998.

3. Mieć władzę nad sobą «być opanowanym, kontrolować swoje zachowanie»: Zwariuję, pomyślała, muszę się opanować, muszę mieć władzę nad sobą, bo inaczej pomiesza mi się w głowie. A. Szczypiorski, Początek.

4. pot. żart. Pan władza «policjant lub milicjant»: Flisacy zerwali się na nogi. – Co się stało? Panie władzo, dokąd? – Do komisariatu. I. Newerly, Pamiątka.